Vlot de grens over, kopje koffie aldaar en weer verder. Na Antwerpen even de koers kwijt, we komen in Boom terecht, maar weldra weer op de goede weg. Brussel voorbij, daarna slechte en drukke wegen (veel vrachtwagens). Ongeveer 20 km. vóór Mons (Bergen) begon het te regenen. De wegen spiegelglad. Bij de bocht naar links en naar boven gingen we haast voor het vloertje. Tegen Mons hield het op met regenen, maar zei de motor goedendag, doe het zelf maar. Toevallig voor een café, waar we maar meteen een kopje koffie bestelden. Nou, een koffie! Ik zit dit nu in dit café te schrijven, het weer blijft dreigend, maar ‘t is droog en ik ben benieuwd wat de motor doet.
Hier zijn we weer en kwart voor 3 even voorbij Maubeuge. Het mankement bleek gebrek aan benzine te zijn Veel in 2de versnelling gereden!
Bij de Franse grens zeer druk, maar zijn tamelijk vlug geholpen. Even een sigaretje en dan gaat hij weer. Halen we Parijs nog?
Het weer is inmiddels prachtig geworden. Heerlijk warm. Even voorbij Avesnes begon de pret. In stadje zelf (Wil aan stuur) bij een bocht steil naar boven haast gekiept. Ik alleen naar boven gereden en Wil er achter aan sjouwen. Even daarna haast weer een zwieper en toen nog één. Wat bleek? Lekke band. Voor mijn doen vlot gerepareerd en maar weer verder. Maar 50 km. verder, bij Marle, weer hetzelfde. En nu zaten we gelukkig dicht bij een dorp. Een garage gauw gevonden, zeer behulpzaam. En Wil maar wachten op die brug (waarop dood stekelvarken, belangstelling van toeristen daarvoor, niet voor ons!). Toen ik de motor aantrapte gaf ie geen sjoege. Dus lopen naar het dorp (zweten!) en vragen naar hotel. Bij het station: bezet. Verder bij een andere garage zeer behulpzaam. Tweeling-broers. Werden uiteindelijk gehaald met auto en eindelijk een kamer. Televisie. Besloten de (loodzware) koffer per trein naar Marseille te sturen, i.v.m. evt. verdere klapbanden.
Volgende dag (vrijdag 19/8) alles oké. Weer per auto naar station gebracht en de koffer ter verzending afgegeven. Vrij duur! Scooter oké (bougie en band geplakt). ‘t Ging nu beter. Prachtig weer, warm. Veel moeilijke bochten op traject, één keer haast uit de bocht, één keer gelopen, later onder de knie. Af en toe zeer slecht wegdek, maar toch half vier in warm Parijs. Hotel Monopole (Boulevard Magenta 32) gauw gevonden. Niet te duur (930 fr.), goede kamer. Niet te veel maar genoeg gegeten en toen naar stad. Veel limonade naturel met ijs naar binnen. Niet weten wat te doen. Nachtclub binnengestapt. Goed programma, maar benauwd. Taxi retour. Geslapen tot 11 uur.
Zaterdag 20/8. Besloten nog te blijven, morgenochtend vroeg verder. Goed gegeten in “La Maria”, Boulevard de Magenta 75. Toen met de Metro naar Sacré-Coeur. Druk winkelstraatje vooraf. De kerk een prachtgezicht, maar viel niet mee die ontzettende hoogte in de hete zon te beklimmen. Interieur kerk m.i. mooier dan Notre Dame. Nog naar boven geklommen door wenteltrap met meer dan 200 treden. Schitterend panorama. Dan naar Champs Elizee, waar gezellig gewandeld en natuurlijk weer limo met ijs. Weer naar huis, avond??? Besteld (en limo …) en vroeg naar bed.
Zondag 21/8. Om 6 uur per telefoon gewekt. Om 8 uur vertrokken. Nu in Fontainebleau. Nog steeds schitterend weer, maar niet zo benauwd als in Parijs. Scooter loopt prima.
Vlot doorgegaan. In Sens fruit en brood ingeslagen. Koffie genomen met twee gebakjes. Zeer warm. En maar weer verder. Steeds meer en hogere heuvels, prachtige landschappen, langzamerhand koeler. In Auxerre 2 limo (voor 30 fr.) en benzine. In de buurt van Chagny werd ’t plotseling donker. Daar voor een hotel geprobeerd, geen succes. Kennismaking met 2 Parijse jongens. Met z’n vieren een “dodenrit” in donker naar Nolay, ongeveer een half uur rijden in de bergen op af en toe opengebroken wegen, scherpe bochten en verblindende tegenliggers. Nog soep gegeten (met brood erin, toch lekker) en met de jongens een kamer gedeeld, lekker geslapen.
Maandag 22/8. Om 7 uur op. Parijse jongens gevlogen, zij excuseerden zich, maar moesten panne verhelpen. Soepkommen en soeplepels voor de koffie, maar lekker.. Goedkoop. Weer prachtig weer. Zagen de Fransen even later weer. De Vespa had pech. Foto genomen. Dan weg. In ’t begin nog lastige weg. Later ging het beter eb nam Wil het stuur over. Schoten aardig op. Schitterende panorama’s. Behoorlijk gegeten bij Macon. Veel Hollanders onderweg. Altijd seintje of claxon en handgewuif. Precies op tijd hotel binnengestapt (Loriol), even later was ’t donker. ’t Schijnt dat de avond hier sneller valt. Weer soepkommen koffie en brood met jam. In begin moeilijk om de slaap te vatten vanwege het enorm drukke verkeer langs de weg (vrachtauto’s).
Volgende dag, dinsdag 23/8, om 6 uur op, op weg naar Marseille. Bougie verwisseld, scooter liep prima. Op enkele plaatsen na was de weg prima. Flink doorgesjeesd. Steeds weer nieuwe aspecten van landschappen, nooit vervelend. Mooi Frankrijk! Op ongeveer 30 km. van Marseille zagen en roken we de Middelandse Zee. Maar met moed snel door om tijdig aan te komen. Goede weg daar, tussen verschroeide krijtrotsen en hele afstanden geen kip te zien. We moesten niet aan pech denken! Snel kwamen we aan in Marseille, waar we na enig zoeken (veel eenrichtingsverkeer) de Bouleverd Michelet vonden en het kamp. Maar dat viel bitter tegen. Een klein geval met een stuk of wat tenten op een open stukje vieze, zandkiezelachtige grond, gloeiend heet. Wij zijn toen eerst wat gaan eten (spaghetti) maar Wil luste het niet (dan maar een omelet). Bovendien voelde ze zich niet best. Dus maar weer een hotel opgezocht. We waren een beetje in de war, want we lieten allemaal waardevolle voorwerpen zo maar buiten liggen. Na enkele wederwaardigheden kon ze dan eindelijk naar bed, na vooraf nog wat van die omelet geretourneerd te hebben. Aan mij de taak om de abbé van het kamp te bedanken en aan ’t station de koffer verder te expedieren naar Cavalière, hetgeen na ettelijke pogingen dan toch lukte. Toen ik thuis kwam (8 uur) lag Wil nog rustig te slapen, welke tijd ik benutte deze bladzijden te schrijven. Gelukkig kwam ze later een beetje bij, toen zijn we met de scooter naar de Cannebiere, de boulevard aan zee, gegaan. Mooi gezicht op de zee, links hele rij lichtjes in zee, rechts de verlichte weg met rotsen. Nog ruzietje gezien van automobilist met 3 scooterianen.
Volgende dag, Woensdag 24/8, naar Cavalière. Tamelijk hoge bergen beklommen met prachtige panorama’s, maar langzaam opschieten. Om hald drie in Cavalière. ’t Kamp viel op het eerste gezicht wat tegen maar na even wennen bleek het toch te gaan. Voor ’t eerst gezwommen in Midd. Zee. Water was niet koud, doorzichtig, en geen trek in zee. Ideaal! Heerlijk geslapen in tent.
Volgende dag, Donderdag 25/8, naar Ile de Levant, leuk overtochtje,± 1 uur, wel duur (1200 fr.). Bij aankomst wuifden ons al mensen toe, die niet veel om het lijf hadden.. Na hete tocht door de bergen arriveerden we op het ‘strand’ (zon – strand!), waar de meesten helemaal in natuurkledij rondliepen. Wij, als gekleden, voelden ons hier naakt bij. Wel en vreemd gedoe, maar toch ook wel leuk. Met de boot van 5 uur weer terug.. Aangezien we de boot van 6 uur moesten nemen, hadden we weer opnieuw 600 fr. Te betalen. De lucht ging betrekken en Wil kreeg het zowaar koud, later ging het lichten en ’s nachts tikte de regen op de tent licht regenen in een langdurig, maar niet hevig onweer.
Vrijdag 26/8. ’s Morgens waaide het nogal en aangezien de tent niet al te gunstig en stevig stond hebben we die maar ‘eventjes’ verplaatst. Ziezo, nu staat ie stevig en kan die een stootje velen. Veel Hollanders in het kamp. Eén ervan, een Haarlemmer, had pech met z’n wagen. Ik heb hem met de scooter naar Le Lavandou gebracht, waarvoor hij zeer dankbaar. Dan gezwommen en lekker gegeten. Nu weer op strand. ’s Avonds gezellig in een tent aan ’t strand limo gedronken. Ons eerste experiment met de brander viel een beetje tegen, het duurde nogal lang en af en toe ging het zelfs uit. Toch lekker gekookt, eieren gegeten, sterke thee gedronken.
Volgende dag, zaterdag 27/8, na de koffer te hebben verzonden (hetgeen blijkbaar noodzakelijke moeilijkheden voor het vrouwtje achter het loket opleverde) naar Golfe Juan, gingen wij even later er achter aan. Mooie tocht met prachtige panorama’s, maar moeilijk te rijden. Cannes voorbij, daar op een plek bij de haven wat broodjes zitten eten, daarna Golfe Juan. Daar geen kampeerterrein gevonden, verder naar Juan les Pins.
Na enig zoeken gearriveerd in kamp Fontmerle. Aardig kamp, beetje stil, maar goed verzorgd en niet duur. Gauw tent opgezet, wat gegeten en toen naar het avondleven van Juan les Pins. Veel mooie en modern geklede vrouwen, zeer mondain en gezellig daar. Heel eind gelopen naar huis, verdwaald. (Daarna in een klein restaurant een repas tres simple).
Zondag 28/8. Koffer nog niet gearriveerd, loket station gesloten. Hele dag verder op het strand, ’t was zo heet, dat ik meer in dan buiten het water zat. ’s Avonds weer een repas très simple en naar de ‘stad’.
Maandag 29/8. Nog steeds geen koffer. Jammer, wachten met smart. Naar Nice. Mooie boulevard, groot centrum, nog lang niet uitgekeken. In de schaduw van chique flat middagmaal genuttigd. Cadeatje gekocht voor familie thuis en maar weer terug. Kunnen niet veel meer veroorloven in verb. met de centjes. Nog even op boulevard in Juan les Pins zitten broeien, lekker brood met yoghurt zitten eten. Vanavond naar Golfe Juan. Viel wat tegen, niet zo mondain als Juan les Pins. Veel matrozen.
Dinsdag 30/8. Nog steeds geen koffer. Kennelijk heeft die ouwe tante van postkantoortje in Cavalière fout gemaakt. Op postkantoor geweest in Juan les Pins en Antibes, geen resultaat. Terug naar Golfe Juan. De niet al te toeschietelijke tante zou bellen. Moest om 4 uur terugkomen. Hele dag op strandstoel in Juan les Pins. Heerlijk. Om 4 uur terug naar Golfe Juan. Moest de volgende morgen maar terugkomen, dan zou de koffer er wel zijn.
Woensdag 31/8. Hoera, we hebben de ‘valize’. Broekje kunnen naaien. Nu naar Nice, verder via Monaco (waar paleid bezichtigd) naar Menton. Op Ital. Grens. Terug naar Roquebrune. Weg door bergen, nogal hoog daar (800 m.). Kasteel 10e eeuw bezichtigd. Zeer interessant, er was saar een comfortable gevangenis (met lijk) en een minder comfortabel onleesbaar, pittoreske straatjes. Terug prachttocht. Iedere keer even stoppen om panorama ‘in ons op te nemen’. Thuis lekker warm gegeten uit blik, daarna jouer à balle.
Donderdag 1/9. Wil (in haar Zondagse kleren) en ik naar Cannes. Nog even regen gehad. Hoofdstraat (Rue d'Antibes) doorgelopen, Wil shawl gekocht. ’s Middags zitten bakken op strand in Cannes Eindelijk behoorlijk breed stranad, niet druk ’t Werd zo heet dat we de aftocht moesten blazen naar de schaduw. In dezelfde gelegenheid als voordien limonade gedronken. Weer thuis bus met eten opgewarmd. Heerlijk en genoeg. ’s Avonds naar Nice. Nogal koud in korte broekje op scooter. Maar ’t werd goedgemaakt door wandeling langs sterk verlichte boulevard. Nog even geluisterd naar concert op plein, dat nog niet begonnen was. Feeërijk verlicht park, palmen en beelden. Gezellige wandeling door stad. Dan weer terug over boulevard, heel gezellig, zeer druk, goede muziek in hotel-terrassen. K.L.M. sloeg goed figuur met lichtbeelden reclame. In donker terug, zeer koud, maar gauw thuis.
Vrijdag 2/9. In gloeiende ochtendhitte de spullen ingepakt. Toen koffer eindelijk gepakt was (10 uur) ik er mee naar station. Na tijd wachten kreeg ik een handvol paperassen, waar ik geen wijs uit werd, ook was men daar niet genegen mij te helpen. Terug naar de leider van het kamp (heel geschikte kerel) die alles invulde. Toen we weer aankwamen had de ambtenaar pauze tot 3 uur (van 12 tot 3). Nog wat gegeten (nous mangons tout ensemble), eindelijk kwam de geschiedenis met de koffer en order (prijs viel mede:onleesbaar) en om half 4 eindelijk gestart. Aan één stuk doorgereden naar Brignoles (ongeveer 45 km. voor Aix en Provence, daar goed hotel gevonden (600 fr.). De scooter moest een trapje af, de patroon hielp een handje en dat kostte hem haast een beentje. Nog wat gegeten en praatje met 2 Duitse studenten. Zij deden aan ‘Auto-stop’ (liften) en sliepen ’s avonds langs de weg, brrr. De juffrouw daar bleek communiste, alles wat Lenin gezegd had lazen ze niet, zei ze.
Zaterdag 3/9. Om half 8 (wel iets te laat) vertrokken en behoorlijk doorgezet, In Montelimar goed gegeten (tout ensemble et pas boire, hetgeen veel hilariteit) en na een snelle rit hotelletje gevonden even voorbij Lyon. Nogal chique, viel toch mee (700 fr.). Wat koffie en brood met boter besteld. Besloten morgen om 5 uur op te staan. Halen we Parijs morgen?
Zondag 4/9. Weer te laat gewekt. Hadden al gehoord dat er iets loos was met de motor. ’t Werd steeds vochtiger op de treeplank en hij ging steeds meer benzine verbruiken. Maar ondanks dat ging het behoorlijk snel richting Parijs. Om een uur of zes waren we al in Fontainebleau. Jekon merken dat het Zondag was, het werd zo ontzettend druk en meestal stapvoets rijden geblazen. Maar we waren toen al weer door de benzine heen en geen frans geld meer. Na een beetje gesjacher bij de benzinepomp werden we het eens met belgisch geld (nogal voordelig). En zo kwamen we dan in donker in Parijs aan. Na enig vragen en zoeken vonden we ons oude hotelletje weer aan de Boulevard Magenta. Was helaas ‘complet’ (geheel bezet). Gelukkig was verderop aan dezelfde boulevard een niet zo luxueus maar toch zeer degelijk hotel en wat goedkoper. Lekker geslapen.
Maandag 5/9. De scooter stond natuurlijk ‘leeg’ We zijn na geld wisselen maar wat gaan eten en toen naar ’t station, waar een pittige française ons de weg wees naar een pakketten –agent (place Republique). Deze verwees ons weer naar een andere en ik maar lopen te zweten in die hitte. Toen we weer naar de andere gestuurd werden hebben we maar weer wat benzine geladen entoen waren we er wat gauwer. ’t Euvel was, ondanks bedenkelijke gezichten, weer vlug verhopen, maar de prijs was gepeperd: 1600fr..Er was ook een Hollander, die in z’n eentje op toer was (o.a. Dieppe). ’s Middags in de regen nog wat door de stad gesjouwd en wat eten voor de volgende dag ingeslagen, ’t was niet meer gezellig. Maar weer terug naar ’t hotel, doodmoe. Wil ging vroeg naar bed en ik ging nog wat wandelen in de nu wat gezelliger stad. Maar lang bleef ik toch niet weg …
Dinsdag 6/9. De volgende morgen was het buiten Parijs nogal mistig, vooral als we wat hoger kwamen. Af en toe reikte het zicht niet mee dan een meter of drie en bovendien was het heel koud. We waren blij, dat het langzamerhand wat beter werd, een hete koffie en wat ‘croissants'deden ons goed en toen ging het maar weer. Een kilometer of 50 voor de Belgische grens was de weg omgelegd en het duurde een hele tijd voordat we er wer uit waren, mede door de gebrekkige aanduidingen. Maar we kwamen toch in België. Eindelijk Brussel, dan Antwerpen. Tegen de Nederlandsche grens was er weer een omlegging en zo kwam het, dat we via B. op Zoom Nederland binnenkwamen. We dwaalden van de grote weg af en dat kostte even tijd, vooral door de slechte grindweggetjes. Het werd al donker toen we Rotterdam bereikten en toen was het niet ver meer. Ik geloof dat we lange tijd niet zo geslapen hebben als de eerste nacht na deze lange, enerverende en toch onvergetelijke vacantie aan de Riviera.