Vincent vindt in het land rond Arles een thema terug dat hem dierbaar is, het werken op het veld; hier zien we “De oogst” en Korenschelven in de Provence. Het licht is veranderd, zijn palet ook, de nieuwe doeken zitten vol licht en kleur.

Het nachtcafé is ook bekend als Terrasse du café le soir, Place du forum, Arles aangezien Vincent het daar schilderde in september 1888. Hierbij maakte hij gebruik van olieverf op doek. Het schilderij is 81 bij 65.5 cm en bevindt zich in het Kröller-Müller Museum in Otterlo. In het schilderij bracht Vincent zijn nieuwe impressies naar voren over het zuiden van Frankrijk, namelijk een café in Arles, het Café Terrace (dat nu Café van Gogh heet). De stijl van het schilderij is typisch Van Gogh met warme kleuren en perspectief.Toen Van Gogh dit schilderij afwerkte, schreef hij een enthousiaste brief naar zijn zus: "Ik ben bezig met een nieuw schilderij van een café bij nacht. Op het terras zijn kleine personen van drinkende mensen. Een grote gele lantaarn verlicht het terras, de straat heeft paarse tinten. De gevels van de huizen en een blauwe lucht met sterren en met een groene boom. Het is een nachtschilderij geworden zonder zwart maar met blauw en paars en groen en felle groene tinten en citroen geel. Ik vind het heerlijk om dit gelijk op de plaats te schilderen. Normaal maak ik eerst een tekening of schets maar nu wilde ik het meteen schilderen."

Hij drukt zich uit met een overvloedigheid die hij tot dan nooit eerder bereikt had. En, tot overmaat van geluk, krijgt hij het bericht dat vriend Gauguin eindelijk heeft toegezegd hem in Arles te komen opzoeken, waar hij in oktober 1888 aankomt.

Van Gogh wilde van ganser harte kunstenaars bij elkaar brengen om gemeenschappelijke synergieën en dynamieken te bundelen. Die schilders van het Atelier van de Midi zouden worden gegroepeerd in het kleine gele huis dat Van Gogh had gehuurd net buiten de oude wallen van oud-Arles. Samen zetten ze hun ezel voor dezelfde motieven die we op hun doeken herkennen: De Arlésienne van Van Gogh en Au café van Gauguin laten dezelfde jonge vrouw zien.

De volgende twee maanden zouden bepalend en desastreus zijn, zowel voor Vincent van Gogh als voor Paul Gauguin. In het begin ging alles goed, ze schilderden samen in de omgeving van Arles en spraken over kunst en hun verschillende technieken. Naarmate het weer verslechterde, werden ze gedwongen om steeds vaker binnenshuis te werken. Gelijk met het verslechteren van het weer, veranderde Vincent's stemming, en werd duidelijk dat Gauguin ook een fel temperament had.

De noodzaak tot binnen werken, verzachtte echter Vincent's depressie, toen hij aangemoedigd en gestimuleerd werd tot het maken van een serie portretten. "Ik heb portretten gemaakt van een heel gezin…'' schreef hij aan Theo (brief 728 (560)). Deze schilderijen van de familie Roulin behoren tot zijn bekendste werken. La Vigne rouge van Vincent is de echo van de Vendanges van Gauguin, maar hier is niet veel verwijzing naar Japanse kunst: terwijl Gauguin de eenvoud zoekt van een oeroude kunst, gebruikt van Gogh pure tinten, een levendig geel tegenover een bleek groen, om de kracht van gevoelens uit te drukken.